Wygląd

Postura Koty burmańskie są kotami o średniej wielkości. Ważą od 3 do 4 kilogramów. Nie wyglądają na tyle, ile ważą, dlatego często mówi się o nich, że to "cegłówki owinięte w jedwab". Wynika to z faktu, iż koty burmańskie są bardzo grubokościste, o zwartej i muskularnej budowie. Mają szeroką, wysklepioną klatkę i niezbyt długie, silne nogi o małych okrągłych łapkach. Trzeba zobaczyć, jak taki kot wyskakuje z miejsca w górę w szaleńczej pogoni za muchą, czy osą!

Głowa

Głowa kota burmańskiego jest wyjątkowo okrągła, pełna, czoło zaokrąglone, pyszczek z profilu niemal płaski, bródka wyraźnie okrągła, kości policzkowe wysokie, a u kocurów wyraźnie zaznaczone.

Oczy

Oczy powinny być duże, ale nie wystające, okrągłe. Barwa oscyluje między żółtą, a żółtozieloną (z wiekiem oczy kota zielenieją), a za szczególnie pożądane uważa się "złote" znaczenia.

Uszy

Uszy u kota burmańskiego są szeroko rozstawione, grubsze u nasady, ku górze zwężają się i są okrągło zakończone; postawione lekko ku przodowi.

Ogon

Ogon powinien być prosty, lub jedynie lekko zawijający ku górze, średniej długości i grubości.Futro Koty burmańskie występują w dziesięciu odmianach barwnych:

• sobolej (podstawowej) – ciemnobrązowej o ciepłym odcieniu, choć genetycznie to koty CZARNE,

• kremowej – rozjaśniony, pastelowy rudy,

• rudej – w ciepłym pomarańczowym odcieniu,

• czekoladowej – jasnobrązowej w odcieniu mlecznej czekolady,

• liliowej – gołębioszarej z różowym odcieniem,

• niebieskiej – w odcieniu cynowej szarości, tzw. "antyczne srebro",

• szylkretowej seal (sobolej)– kombinacja jasnej i ciemnej rudości z ciemnym brązem,

• szylkretowej czekoladowej – kombinacja jasnej i ciemnej rudości z jasnym brązem,

• szylkretowej niebieskiej – kombinacja barw niebieskiej i kremowej,

• szylkretowej liliowej – kombinacja barw liliowej i kremowej.

Charakterystyczne dla rasy jest rozmieszczenie kolorów nieco jaśniejsze w dolnych partiach tułowia (podbrzusze i klatka piersiowa) i ciemniejszym na pyszczku (tzw. maska), uszach, nogach, i ogonie. Głębia barw ustala się ostatecznie do końca drugiego roku życia kota.Co ciekawe, kolor futra zmienia się wraz z temperaturą: w temperaturze wysokiej futro jaśnieje, w niskiej – ciemnieje. Dlatego właśnie kocięta rodzą się z jaśniejszym futrem, tzn. ich kolor wynika z wysokiej temperatury ciała matki.Sierść kotów burmańskich jest krótka, dokładnie przylega do ciała i jest jedwabista w dotyku. Jedwabistość ta wynika z faktu, że koty burmańskie nie posiadają podszorstka, przez co, dla ogrzania, lubią przytulać się do człowieka i innych zwierząt. Ze względu na wyjątkowe walory futra koty burmańskie nazywane są "kocimi sobolami".Pielęgnacja sierści polega na cotygodniowym wyczesywaniu włosianą (nie drucianą!) szczotką; ewentualnie można też sierść polerować wełnianą szmatką.